Maikel Smits in zijn element in Peruaans klapzand
Peru - Met een keurige 53ste tijd, op iets meer dan drie kwartier van etappewinnaar Joan Barreda, tikte Maikel Smits aan op de finish van de tweede etappe van de Dakar Rally. De lus in de duinen bij Pisco was een pittige proef, die lang niet iedereen doorstond. “Het was 267 kilometer klapzand. Iedereen had me gewaarschuwd dat het een loodzware dag zou worden, maar het ging super.” Smits mocht als zestigste motorrijder beginnen aan de proef. De start was twee aan twee. “Ik had al gezien dat het eerste stuk een track was met veel stof. Daar had ik geen zin in, dus ik dacht alleen maar ‘ik moet zorgen dat ik hier als eerste weg ben’. Dat lukte.” Vanwege de waarschuwingen begon Smits vrij rustig aan de etappe, maar al na 20 kilometer had hij zo’n goed gevoel dat hij er maar eens goed voor ging zitten. “Nog voor CP1 (op 51 km in de proef, red.) had ik al een mannetje of twaalf ingehaald. Dat eerste deel was echt ontzettend smerig. Een en al knippen en diepe gaten, alles door elkaar.”
Een groot deel van de etappe bestond uit duinen. Tal van auto’s gingen daar de fout in. Bij wijze van uitzondering waren de auto’s vóór de motoren gestart. “Ze lagen overal. Ik zag een groepje auto’s in een duinpan staan; ik geloof nooit dat die er op eigen kracht uit komen. Ik ben een paar keer bovenop een duin gestopt om te kijken want het was zo steil dat ik, als ik daar verkeerd naar beneden zou gaan, nooit meer boven zou komen. Eén keer heb ik een lusje moeten maken om het te halen, maar verder ging het best goed.”
Smits liet zich niet verleiden om in de laatste 150 kilometer terug naar het bivak het gas te ver open te draaien. Een paar andere motorrijders kwamen hem voorbij, maar hij besloot niet aan te haken. “Het was een heel snel stuk, waar je makkelijk te hard gaat. Ik ben mijn eigen ding blijven doen en heb het tempo aangehouden waarbij ik me goed voelde. Ik kan mezelf wel over de kop jagen, maar die hooguit 2 minuten tijdwinst zijn me het risico niet waard. Het gaat lekker zo het gaat. Als het zo nog twaalf dagen doorgaat, ben ik hartstikke tevreden. Maar daar denk ik nog niet aan. De Dakar is een kwestie van dag voor dag.”
