Oftewel 'de dag die je wist dat zou komen'. Het is vandaag Koningsdag. Of – zoals Anita Meijer het onlangs nog op TV noemde: (de vroegere) Koninginnedag. Het is de bedoeling dat we vandaag de verjaardag van koning Willem Alexander in onze woning vieren.

Ik ben vast niet de enige die de afgelopen weken gefietst heeft en zich heeft afgevraagd: hoe hou ik in hemelsnaam die anderhalve meter afstand als ik iemand passeer? Of sterker nog. Als iemand me tegemoetkomt op het fietspad dat met pijn en moeite 1 meter 30 breed is: wie stapt er af, wie wijkt er uit?

Toen ik eergisteren mijn blog schreef over de versoepeling van de coronavirusbestrijdende maatregelen, had ik nog het idee dat het echt een verschil ging worden na 28 april. Eerst werd die hoop een beetje de grond ingedrukt, maar nu heb ik er toch wat meer vertrouwen in.Er wordt hard nagedacht over het versoepelen van meer maatregelen en dat hoeft dan niet tot in mei te wachten.

Ik ben van de generatie die de Duitse bezetting niet heeft meegemaakt. Ik ken alleen vrijheid. Voor mijn generatie en de daaropvolgende een vanzelfsprekend begrip. Mijn ouders hebben de Tweede Wereldoorlog bewust beleefd. De verhalen over die periode bij ons thuis waren schaars. Er werd niet echt over gesproken. Mijn vader verbleef maanden op een onderduikadres in het Limburgse Helden. Mijn moeder heeft met angst en beven enkele huiszoekingen meegemaakt.

Ik heb net als heel veel Schijndelaren de persconferentie van premier Mark Rutte dinsdagavond gevolgd. Ik begrijp de overwegingen van het kabinet over de manier waarop er op 28 april en verder iets soepeler zal kunnen worden omgegaan met de intelligente lockdown. Ook al blijven de kappers, de restaurants en de terrasjes nog dicht.

Ik heb gisteren mijn auto maar weer even uitgelaten. Ik doe eigenlijk al weken niks meer op vier wielen, maar ik beperk me tot de fiets voor de boodschappen en om de bekende frisse neus te halen. Wandelen is ook iets wat me goed af gaat de laatste tijd.

Ik doe daar niet echt aan. Bingewatchen (ze noemen het ook wel marathonkijken) betekent dat je urenlang naar TV-series kjjkt op bijvoorbeeld Netflix of Videoland. Want het wordt toch steeds meer een uitdaging om je dagen zinvol in te vullen, toch?

Nee, niet die van mij. Ik ben pas over een maand of zeven aan de beurt. Maar 17 miljoen Nederlanders (waarvan zo’n 24000 Schijndelaren) zijn dit jaar jarig, en daar hoort traditiegetrouw een feestje bij.

Simpele vraag, en wat mij betreft een heel kort antwoord: JA!!! We hebben het al moeilijk genoeg, en het is zeker fijn om even te kunnen lachen!

Ik lees elke ochtend de papieren regionale krant, lees op mijn tablet de digitale landelijke ochtendkrant en pak ook gelijk nog het online nieuws van BBC, CNN en NOS mee.  Het is voor mij een van de weinige manieren om het contact met de buitenwereld te houden.

Die anderhalve-meter-maatschappij houdt me wel bezig. Bijvoorbeeld bij het boodschappen doen. Ik maak thuis altijd een boodschappenlijstje, maar om nou te zeggen dat ik een vaste route volg door de supermarkt…

Het lijkt een beetje saai te worden. We hebben de afgelopen dagen mooi weer gehad en dus was het bij ons in het dorp goed uit te houden op het balkon of in de tuin. De fietstochtjes in het buitengebied waren ook nog redelijk te doen.Gisteren was het een stuk kouder...

Mijn blog van gisteren heeft wat stof doen opwaaien. Nu is daar in principe niks mis mee, want een blog is niets meer dan het persoonlijke standpunt van de schrijver of schrijfster. Gelukkig hebben veel lezers van TVSchijndel andere ervaringen met het fietsende publiek dan ik.

Ik blijf zoveel mogelijk binnen. In de ochtend heb ik klusjes in huis (strijken b.v.) en in de middag ga ik op de fiets in het buitengebied een ‘frisse neus’ halen. Nu fiets ik sinds een paar jaar veel, zelfs op vakantie.

Ik heb het me altijd al afgevraagd: waar komt de Paashaas toch vandaan? En die traditie van het eieren zoeken op Eerste Paasdag. Zal het iets met het geloof te maken hebben? Ik kan het me haast niet voorstellen, maar… Ik ging vanochtend maar eens online op zoek. Het intypen van de woorden ‘traditie-paaseieren-zoeken’ gaf het duidelijke antwoord!

Ik kreeg gistermiddag van een van de lezers van TVSchijndel een mailtje toegestuurd met een paar foto’s: “Teun, kun jij hier ook boos om worden?” was de vraag. Nou word ik meestal niet boos, enkel verbaasd en soms wat ontstemd. Maar ik kon me wel wat bij de vraag voorstellen.

Ik vind dat ik de laatste tijd steeds minder moeite heb met wachten. Het Brabants kwartiertje is voor mij een gruwel. Als je een afspraak hebt om 10.00 uur, dan kom je niet om 10.15 uur (of zelfs nog later) aan. Tegenwoordig kan ik het geduld opbrengen om even te wachten.

Het kan zo maar de droom zijn van ieder gemeenteraadslid: het even alleen voor het zeggen hebben. Ik zou daar thuis ook best wel wat voor voelen, maar dat is voor de lieve vrede natuurlijk niet handig. En het heeft ook gelijk zijn charme: dat we van mening verschillen en dan samen tot een compromis komen. Dat is democratie, en daar zijn we in ons landje trots op, toch?!

“Kun jij strijken?” Teun werd gisteren thuis verrast door deze vraag. “Hoezo?” en het antwoord volgde al snel: “Als je dat niet kan, dan wordt het hoog tijd dat je het leert”

Goed nieuws in deze periode: zij die hebben mee gedaan aan de 40-dagen challenge IkPas, kunnen stoppen! Het was de bedoeling dat je vanaf 26 februari geen druppel alcohol meer zou drinken want dat  levert je heel wat op volgens hun website.

Gisteren kreeg Teun een paar foto’s toegestuurd van een ouder iemand, die via Kanaal 1333 van KPN de Palmpasenmis volgde vanuit de Servatiuskerk in Schijndel. De afgelopen weken kon die persoon niet naar de kerk toe, en zij liet mij weten heel blij te zijn met deze dienst die toch via de TV te bekijken is.

Ik mocht van mezelf gisteren even naar de markt om kaas te kopen. Een van de weinige producten die daar nog te halen zijn. Naast nootjes, stroopwafels, gebraden kip en groenten. De markt is behoorlijk gekrompen. Zo’n zevental kramen en gelukkig verder ook weinig mensen-op-een-kluitje.

Het is rustig op de wegen. We zijn het heel anders gewend. Ik kwam zelf enkele jaren geleden in Indonesië ook heel wat files tegen. Maar nu zien we ze niet meer in Nederland.  Omdat we nu zoveel mogelijk thuiswerken, en we ook binnen blijven tenzij het niet anders kan. Geen 300 kilometer file in de ochtend! De files verplaatsen zich nu naar andere plekken.

In huize Teun begint de verwarring een beetje op te steken. Wat mag ik nou nog wel, en wat mag ik nou niet? Gelukkig hebben we tegenwoordig bijna allemaal de beschikking over internet, zodat het nog eens op te zoeken is. Een online zoektocht levert het antwoord op onderstaande vragen. Ik heb als bron de mededelingen van de RIVM aangehouden.

De mooiste lente sinds jaren, en wij zitten binnen… tenminste, dat is de bedoeling. Ook ik heb me gistermiddag op de pedalen geplaatst om voor het eerst in weken weer even een frisse neus te halen. Een mooie route gepland via Fietsroute.nl en daar ging ik.

‘Haagse bronnen melden aan Teun, dat het beleid van de regering met betrekking tot de coronamaatregelen nog even wordt verlengd.” Elk zichzelf respecterend nieuwsmedium, krant of website had begin van deze week een dergelijke zin om aan te geven dat de coronamaatregelen worden verlengd. Eigenlijk wist je het al, maar die Haagse bronnen waren nodig om er een soort van legitimiteit aan te geven.

Een van de vragen die ik kreeg toen ik thuis vertelde dat ik vandaag weer binnen zou blijven. Per slot van rekening is dat het meest verstandige wat je kunt doen deze dagen. Ik hoef er namelijk niet uit: de boodschappen zijn al binnen en voor de komende dagen is het menu ook al ‘gedrukt’.

Jawel, die zijn er: positieve dingen aan sociale onthouding! Er is nu veel meer tijd voor dingen in huis. Denk aan het opruimen van je studeerkamer. Of het sorteren van de negatieven toen we nog niet digitaal fotografeerden en we twee dagen moesten wachten tot we het resultaat van de foto’s zagen.

Ik ben er weer ingetrapt… De klok ging vannacht een uur naar voren, zodat we langer kunnen profiteren van het daglicht. Meestal denk ik er wel aan dat ik mijn wekker moet aanpassen, maar tegenwoordig zet ik geen wekker meer. Heb alleen vergeten mijn interne klok te vertellen dat ik een uurtje korter mocht slapen. Wel vroeg wakker, maar nog niet uitgeslapen….

De berichten die bij mij thuis binnenkomen, zijn verwarrend. Iedereen wordt geacht zoveel mogelijk binnen te blijven. Je kent het credo intussen wel: 1,5 meter afstand, hoesten in de elleboog, papieren zakdoekjes gebruiken en vaak je handen wassen met water en zeep. En toch: wat moet ik met een mededeling dat er een nieuwe winkel geopend wordt op de Markt op 1 april?

Er daalt een kalmte over me neer. Zoals ik al eerder heb geschreven is mijn agenda leeg geveegd. Ik hoef eigenlijk ook niet meer mijn bed uit ’s-ochtends, want veel heb ik niet te doen. Het is in de ochtend ook nog te koud om in de tuin te werken. Boodschappen halen, dat lukt nog wel, maar dan? Niks hoeft meer, dus ook geen stress en spanning. Goed voor de bloeddruk!

Elke ochtend – zo rond de tijd dat de meeste mensen nog op één oor liggen – zit ik achter mijn toetsenbord en komt de vraag naar boven: ‘waar zal ik het vandaag eens over hebben?’ En meestal komt het dan wel vanzelf. Ik ben normaal gesproken iemand die graag en veel praat, maar nu dat in tijden van sociale onthouding minder gemakkelijk gaat, is het schrijven van een blog ook wel een mooie uitlaatklep.

Zo, die zag ik toch even niet aankomen. Zeven weken gaat het nog minimaal duren. Mark Rutte noemt het een ‘intelligente lockdown’ maar feitelijk zitten we nog gewoon 7 weken binnen, met af en toe een uitstapje naar de lokale winkel, een fietstochtje of een wandeling. Niet meer dan drie mensen bij je thuis ontvangen maar dan ook met 1,5 meter ertussen. Het blijft een uitdaging, maar met goede wil gaat dat ook weer lukken!

“Hoe houd ik voldoende afstand tot mijn voorganger?” Die vraag aan mijn rijinstructeur begin jaren 70 werd heel eenvoudig beantwoord: “Je moet vanaf jouw positie achter het stuur de bumper van de voorganger kunnen zien”. Zo wist ik dat er voldoende ruimte was tussen mij en de auto voor mij bij het stoplicht. Rijdend is die afstand natuurlijk heel anders. De Duitsers hebben daar een eenvoudig rekensommetje voor: de helft van je snelheid in kilometers. Dus rij je 100, dan is 50 meter minimaal nodig.

Ik heb de vraag van de redactie van TVSchijndel vorige week om blogs te schrijven graag positief beantwoord. Natuurlijk is het vooral belangrijk om goed geïnformeerd te blijven over de voortgang van de coronacrisis en wat het doet in ons dorp. Maar daar mocht toch ook wel een wat positiever geluid tegenover staan. En die laat ik graag horen. Hopelijk zien jullie dat ook als meerwaarde in een tijd waarin we eigenlijk een beetje opgesloten zitten in ons huis, wachtend tot we het signaal “het is weer veilig” krijgen.

Ik heb geen Latijn gehad in mijn middelbareschooltijd, maar ik lees in het Latijns-Nederlands woordenboek wat het begrip Homo stupidus betekent. Dat varieert van dom via onverstandig tot stom. Het begrip wordt nu vooral online gebruikt om het gedrag van Nederlanders aan te geven die begrippen als sociale onthouding en minstens anderhalve meter afstand houden hun eigen interpretatie geven.

Het is nog geen drie weken geleden dat het advies door het RIVM werd gegeven aan de inwoners van Noord-Brabant om bij verkoudheid, hoesten of koorts hun sociale contacten te beperken. En: geen handen schudden, papieren zakdoekjes gebruiken, niezen in de elleboog en regelmatig je handen wassen met water en zeep. Zo ging het Nederlandse corona balletje aan het rollen. Het is nu een week geleden dat de scholen en kinderdagverblijven werden gesloten en dat de restaurants en cafés per direct op slot moesten.  Ja, pas een week geleden. Het lijkt wel een eeuwigheid. Intussen is er veel, heel veel veranderd.

Het is bijna niet voor te stellen hoeveel Whatsappjes er vandaag de dag door de lucht vliegen. Voor sommigen is het – naast Facebook en Instagram – het enige communicatiemiddel met de buitenwereld. Want ouderwets bellen of een brief schrijven: dat doen we niet meer, toch?

Het lijkt erop alsof we steeds sneller willen communiceren met elkaar. Een voorbeeld: het NL alert van vanochtend was binnen een minuut gedeeld door velen online. En in Whatsapp groepen: Heb je hem ook gehad? Uiteraard prima dat er een NL alert hierover wordt uitgegeven, want velen zijn nog niet doordrongen van de noodzaak om anderhalve meter afstand te houden.

Oei, het kriebelt in de keel. Da’s vervelend, maar ik ben een notoire snotteraar in de wintermaanden. Ben ik nu ook besmet door het Coronavirus? Dat is niet onmogelijk, en ik moet me daar vooral zo naar gedragen. Dat betekent: afstand houden, vaak handen wassen, in de elleboog hoesten en vooral ook mijn temperatuur in de gaten houden. En dan blijkt dat mijn koortsthermometer het na jaren wachten op het van dienst mogen zijn, heeft besloten dat hij een nieuwe knoopbatterij nodig heeft. En die moet je dan natuurlijk wel in huis hebben. Ik voel me in ieder geval niet koortsig, dus ik ga er straks maar een paar halen.

Gelukkig heb ik de boodschappen voor de komende dagen al in huis, dus dat is geen probleem.