‘Anne loopt langzaam hard’ door heel Nederland en ruimt zwerfvuil op
Landelijk / Schijndel - 'Anne loopt langzaam hard' is 20 september jl. van start gegaan. Anne van Dalen maakt een jaar lang langzaam hardlopend en blootvoets een reis kriskas door Nederland waarbij zij al lopend zwerfafval onderweg opraapt en daarbij voor elke dag een overnachtingsadres zoekt. Anne zoekt onderweg [gesponsorde] logeeradressen en ze laat zich sponsoren voor het zwerfafval dat zij verzamelt. Op dit moment staat de teller van het aantal gesponsorde kilo’s zwerfafval op 137. Op dit moment is Anne in de buurt van Tilburg waarna zij via Den Bosch naar Uden loopt. Onze verslaggever pikte vandaag een oproep van haar op via de social media voor een overnachtingsadres in de buurt van Schijndel tussen 11 en 15 november. Het kan in die periode zo maar gebeuren dat u haar in de buurt van Schijndel ziet lopen. Wilt u haar sponsoren, dan kunt u dat via haar website laten weten of haar via Twitter bereiken @vanDalenAnne. Hieronder kunt u haar beweegredenen lezen.Anne heeft zich altijd gestoord aan troep op straat: "Als ik het opraap en weggooi krijg ik daar een goed gevoel van. Tot vorig jaar had ik een baan waar ik weinig plezier in had, als directiesecretaresse bij een bouwbedrijf. Mede daardoor kwam ik thuis te zitten met een depressie. Nu ga ik doen wat ik leuk vind: hardlopen, zwerfafval opruimen en er over schrijven. Toen ik nog niet aan hardlopen deed zat ik ‘s avonds met chips en cola op de bank, nu weet ik wat ik wil doen met mijn leven."
Zwerfafvalreis
Het idee om een zwerfafvalreis door Nederland te gaan ondernemen begint stilletjes, in het heel klein. In de zomer van 2009 besluit ik in een opwelling dat mijn gezondheid beter moet. Samen met Claudia, een vrolijke en geduldige blonde spring-in-het-veld die enthousiast maar met begrip voor mijn gebrekkige conditie, ga ik aan de slag. Het doel: sporten leuk gaan vinden. Nou, ik kan wel zeggen dat dat is gelukt, al pakt het heel anders uit dan wij dachten. Lang verhaal kort: sporten vind ik nog steeds niks en ik ben gaan hardlopen.
Hardlopen is he-le-maal geweldig. Meerdere keren per week spring ik uit eigen beweging van de bank af om in welke weersomstandigheid dan ook een stukje te gaan lopen. Al gauw maak ik de overstap van reguliere schoenen naar minimalistische modelletjes en na de nodige kinderziekten en aanpassingen in mijn looptechniek ben ik zover dat ik het aankan zonder schoenen. Wat een verademing! Als bonus is hardlopen er voor mij nóg leuker op geworden sinds ik het KLEAN doe. Voor diegenen die bij het woord klean onmiddellijk de associatie hebben met naalden en harddrugs. Lees de zin nog een keer. Niet ik bén clean, maar ik dóe klean.
Wat doe je dan dat zo klean is en waarom moet dat met een k?
Zwerfvuil oprapen. Onbegonnen werk. Letterlijk. Dus ben ik begonnen. Ik ben daarmee zeker niet de eerste en beslist ook niet de enige. In mijn geval is het 'de schuld van' Peter Smith en zijn filosofie van Klagen Loont Echt Absoluut Niet. Peter stelt het simpel en zegt "ik erger me niet aan zwerfafval, ik raap het op".
Een KLEANe hardloper, hoe ziet dat eruit?
Nou gewoon, zoals het gros van de hardlopers eruit ziet maar dan met de toevoeging van een plastic tasje in de hand. Zoals het een brave hardlopert betaamt begin ik elk trainingsrondje met een warming up en eindig ik met een cooling down. (Echt waar, ik zweer het.) Wat ik oversla zijn de zo geroemde dynamische oefeningen maar dankzij het ruime aanbod van zwerfafval heb ik de juiste motivatie gevonden om toch iets aan oefeningen te doen: in plaats van zwaaien met armen en benen doe ik stap-buk-pak-stap-buk-pak. En ik kan zeggen dat het een heel doeltreffend middel is om je hart sneller te laten kloppen, het enige nadeel voor zover je het een nadeel durft te noemen is dat het opruimen té leuk is, soms ligt er zoveel zwerfafval dat het lopen er bij inschiet.
Hoe ga je dan van af en toe hardlopen naar een jaar lang zwerfafval bijeenlopen?
Door hardlopend zwerfafval te verzamelen raakte ik besmet. Het hardloopvirus had ik al te pakken en nu heb ik er een virus bij. Een van de symptomen van het klean-virus is dat ik overal plastic flesjes, blikjes en troep zie rondzwerven. Die besmetting heeft langzaam maar zeker volledig bezit van me genomen. Van hardlopen en zwerfafval opruimen geniet ik meer dan van (bijna) alle andere dingen in het leven. Het liefst doe ik het de hele dag en het is geen wonder dat ik op een goed moment bedenk: "waarom ook eigenlijk niet?" Geïnspireerd door een blog van Wonderlijk Werken, durf ik voor het eerst toe te geven dat dit eigenlijk is waar ik mijn energie voor wil gebruiken. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en mijn plan op papier gezet en gemaild naar de bedenkers van Wonderlijk Werken, Steven en Diana. Over wat er daarna gebeurde heb ik geschreven in het blogbericht genaamd 'Bestemmingsplan voor een gelukzoeker', te vinden op mijn website.
Over de routeDe route wordt door mij uitgepuzzeld aan de hand van de aangeboden overnachtingen. Op plekken waar geen slaapplek is kan ik dus niet komen. Als gemiddelde afstand houd ik 10 tot max. 20 kilometer per dag aan. Op de kaart geven de blauwe vlaggetjes aan waar mij al een (of meer) overnachting is aangeboden. De volgorde van provincies die ik aandoe is: Zuid-Holland, Zeeland, Noord-Brabant, Limburg, (Noord-Brabant deels nog een keer), Gelderland, Overijssel, Drenthe, Groningen, Friesland, Flevoland, Utrecht, Noord-Holland, Zuid-Holland. In 12 maanden hoop ik alle 12 provincies doorkruist te hebben.
Meer informatie
www.annelooptlangzaamhard.nl.
