Nieuws vanuit de parochie
Schijndel - (Bijdrage van R.K. Parochie Heilige Michaël Schijndel) Diverse informatiebronnen omschrijven vasten als het zich geheel of gedeeltelijk onthouden van eten of drinken voor een bepaalde periode. De beweegredenen tot vasten verschillen. Het kan een goed middel zijn tot lichamelijke en geestelijke reiniging. Voor katholieken begint de vastentijd op Aswoensdag en dient ter voorbereiding op het Paasfeest. In dit kerkelijke jaar van Barmhartigheid mogen we ons juist meer openstellen voor hen die het moeilijk hebben. Alhoewel er zesenveertig dagen verlopen tussen Aswoensdag en Pasen (einde van de vastentijd), wordt er traditioneel niet gevast op de zes zondagen tijdens de vasten, waardoor men op veertig dagen uitkomt. Onze kerk heeft in de loop der eeuwen de regels omtrent vasten aangepast, maar zeker niet afgeschaft, zoals sommigen ons wel eens willen doen geloven. Veertig dagen om eens extra blijmoedig door het leven te gaan, te verbeteren wat je in de relationele sfeer hebt laten liggen. Proberen beter gebruik te maken van je gaven en talenten. Solidair zijn met mensen die het minder hebben. Wat weggeven van je overvloed in woord en daad. Ook Vastenaktie geeft ons daartoe een mooie gelegenheid. Zij steunen en begeleiden goede doelen in de derde wereld. Geef toch gul aan Vastenaktie. Uw geld komt immers goed terecht. En alles wat u doet voor de “minsten mijner broeders en zusters, hebt ge voor Mij gedaan” zegt Jezus. Zijn voorbeeld volgen mag bijdragen aan een betere wereld, ook die van jezelf.
Mari van der Heijden, Diaken Michaëlparochie
Over barmhartigheid gesproken
In de voorbereiding op de eerste communie heb ik op school ooit een les gegeven over het verhaal van de tollenaar Zacheüs, een man die door iedereen in Jericho met de nek werd aangekeken. Hij had het er eerlijk gezegd wel naar gemaakt, maar uitgerekend bij hem wilde Jezus de maaltijd gebruiken. Hij schonk hem vergeving en Zacheüs werd er een nieuwe mens van. Net toen ik de klas wilde binnengaan hoorde ik een kind tegen een klasgenootje zeggen: "Ik sla jou straks nog wel af". Toen ik dat hoorde dacht ik een mooi voorbeeld te hebben. Na uitleg van het verhaal vroeg ik aan dat ene kind: "Ik hoorde je zeggen dat je nog iemand moest afslaan, terwijl Jezus het heeft over vergeven". De reactie was heel direct en duidelijk: "Ik zal het hem wel vergeven, maar ik sla hem eerst af".
Kinderen zeggen wat ze denken en voelen. Dat wijkt overigens weinig af van ons gedrag. "Ze moeten van mijn vrouw en kinderen afblijven, anders ….", of, "als ik dieje vent eens tegenkom, dan is ie de mijne …". Woorden die wij allemaal wel eens in de mond nemen, maar die haaks staan op wat Jezus ons voorhoudt als het over vergeven gaat..
Elkaar kunnen vergeven: in Jezus' ogen is het een "must". Belangrijk is dat we ons bewust zijn of worden van onze eigen tekortkomingen. Niet voor niets horen we Jezus tegen de Farizeeën zeggen: "Wie van jullie zonder zonden is, werpe de eerste steen". En ze dropen allemaal af. Je bewust zijn van je eigen tekortkomingen … het maakt je wat milder in je oordeel over anderen.
Om te kunnen vergeven zou je je iedere dag even een spiegel moeten voorhouden: Waarin ben ik vandaag tekort geschoten? Waar heb ik kansen laten liggen om goed te doen? Waar heb ik anderen pijn gedaan? Het maakt je heel mild in je houding tegenover anderen als die jou iets misdoen.
De veertigdagentijd nodigt uit tot een innerlijke ommekeer. Daarvoor zouden we ons moeten bevrijden van alle lasten die zwaar op ons drukken en die ons verhinderen anderen tot ons toe te laten. Biechten is niet meer in, waarschijnlijk omdat we het vroeger "moesten" en ook niet wisten wat we moesten zeggen. Maar soms kan dat ene biechtgesprek wel bevrijdend en verlossend werken. Wie zelf "vergeven" als bevrijdend heeft ervaren kan ook anderen vergeven.
Pastor Chr. van Beurden
Bereikbaarheid van de Schijndelse kerk
De bereikbaarheid van de kerk in Schijndel is een belangrijk goed en daarbij dan ook altijd bereikbaar. Is het secretariaat op weekdagen te bereiken van 09.30 uur tot 12.30 uur, buiten die tijden is de telefoondienst actief. Een viertal personen is volgens een rooster gedurende een week beschikbaar om alle telefoontjes op te vangen. Soms kan men adviseren om tijdens openingstijden van het secretariaat te bellen, echter in dringende gevallen wordt altijd naar een oplossing gezocht. Dat het perfect werkt is te danken aan aller inzet. Met dank aan de dames van het secretariaat, Greet Oerlemans, Willy Cooijmans en reserve Els Pijnenburg. Dank ook aan de dames van de telefoondienst Joke Sep, Mientje van Erp, Zr. Mansueta en Lenie van de Ven (zie foto).
De telefoondienst ondergaat een kleine wijziging in de samenstelling. Zr Mansueta Royackers heeft aangegeven te willen stoppen m.i.v. dit net begonnen jaar, na een trouwe dienst van ruim 7 jaar. Medezuster Maria, naam de telefoon wel eens over, als ze onverwacht verhinderd was. Dank aan beiden voor hun inzet. Met een dankbetuiging en een kaars van de H. Servatius namen we tijdens de vergadering van 7 januari jl. afscheid van Zr. Mansueta. Inmiddels is vervanging geregeld.
Anton Bijnen, pastoraal assistent
De Zeven Werken van Barmhartigheid schilderijen van Miep van Mil-Janssen
Presentatie zaterdag 20 februari in de Kerk van de H. Lambertus Gemonde
Bijdrage van Miep van Mil-Janssen
Ik wilde iets schilderen met de Blijde Boodschap als onderwerp. Die vond ik in de Zeven Werken van Barmhartigheid. Ik nam het schilderij van de schilder van Alkmaar als leidraad. Maar de dode begraven wilde ik niet in het midden maar op het einde plaatsen. Als het einde van het aardse leven. Toch had ik er moeite mee om dit uit te beelden. Ik bleef er over nadenken. Toen las ik de woorden van Paus Franciscus vóór zijn bezoek aan Latijns-Amerika (Brabants Dagblad 6.7.2015) 'Ik wil een boodschap brengen van hoop en geluk aan de mensen die er het meest om verlegen zitten, de armen, ouderen, gevangenen en zieken, al diegenen die het slachtoffer zijn van de wegwerpcultuur'. Deze woorden van de Paus trokken mij over de streep om tóch op zoek te gaan hoe ik dit kon uitbeelden.
In het werk van de schilder van Alkmaar zag ik hoe de kwetsbare mens geholpen word, ook hoe Jezus heel stil tussen de mensen staat. In mijn uitbeelding wilde ik de hulp aan de kwetsbare mens voor het voetlicht halen en de aanwezigheid van Jezus daarbij als onze liefdevolle Vader, maar ook als de Almachtige God.
In mijn eerste schetsen werd ik geconfronteerd met de vraag: vanuit wie beeld ik het uit? Vanuit de helper of vanuit de kwetsbare mens? Ik moest mij meer gaan bezinnen op de tekst van het Evangelie van Matheus 25, 35-40.
Voor de achtergrond koos ik de kleur groen, want die kleur staat voor hoop. De kwetsbare mens werd roodbruin, want dit is een aardse kleur. De helper kreeg een roodblauwe kleur, voor bezinning. Voor de kleur van Jezus koos ik Goddelijk goudgeel.
Vanaf de eerste opzet tot aan de laatste afwerking van deze schilderijen, bleef ik bezig met Gods Barmhartigheid.
Doopdankviering
In elk van de kerken van onze parochie werden op 31 januari 2016 doopdankvieringen gehouden. Om God in deze viering te danken voor deze jonge kinderen, te danken voor de doop van deze kinderen, waardoor ze lid worden van onze kerk en daarmee lid van de fanclub van Jezus. Het sacrament van de doop is een bijzondere gebeurtenis, om het leven van dit pas geboren kind te markeren, erbij stil te staan. Er wordt een start gemaakt met het gelovige leven van deze kinderen, een basis gelegd voor de toekomst. Jazeker, een keuze van ouders voor dit speciale moment. Een keuze, omdat je als ouders je pas geboren kind, het beste gunt.
Om bij de geboorte van dit Godswonder, een kind, door de doop kracht bij te zetten,. De doop is een moment, om je te realiseren, dat Genade Gods een begin is in dit kleine leventje op weg naar peuter, kleuter, naar volwassenheid. Het kind wordt op weg gestuurd, aan de hand van zijn ouders, om in Gods liefde te leven en dat uit te dragen. In de levendige viering, ooit eens brulviering genoemd, werd de dankbaarheid voor deze kinderen maar weer al te zeer duidelijk door de trotse ouders, broertjes, zusjes, grootouders en familie.
Een mooiere aankleding van de kerk kun je niet bedenken, kinderen, kinderwagens, kinderen die hun ouders ontsnappen en daarom ouders die proberen om hun kinderen enigszins in het gareel te houden. Ingrediënten voor een mooi samenzijn. We wensen de kinderen, hun ouders, grootouders een mooi leven, een gezegende toekomst.
Anton Bijnen, pastoraal assistent
