Gisteren kreeg Teun een paar foto’s toegestuurd van een ouder iemand, die via Kanaal 1333 van KPN de Palmpasenmis volgde vanuit de Servatiuskerk in Schijndel. De afgelopen weken kon die persoon niet naar de kerk toe, en zij liet mij weten heel blij te zijn met deze dienst die toch via de TV te bekijken is.

Ik mocht van mezelf gisteren even naar de markt om kaas te kopen. Een van de weinige producten die daar nog te halen zijn. Naast nootjes, stroopwafels, gebraden kip en groenten. De markt is behoorlijk gekrompen. Zo’n zevental kramen en gelukkig verder ook weinig mensen-op-een-kluitje.

Het is rustig op de wegen. We zijn het heel anders gewend. Ik kwam zelf enkele jaren geleden in Indonesië ook heel wat files tegen. Maar nu zien we ze niet meer in Nederland.  Omdat we nu zoveel mogelijk thuiswerken, en we ook binnen blijven tenzij het niet anders kan. Geen 300 kilometer file in de ochtend! De files verplaatsen zich nu naar andere plekken.

In huize Teun begint de verwarring een beetje op te steken. Wat mag ik nou nog wel, en wat mag ik nou niet? Gelukkig hebben we tegenwoordig bijna allemaal de beschikking over internet, zodat het nog eens op te zoeken is. Een online zoektocht levert het antwoord op onderstaande vragen. Ik heb als bron de mededelingen van de RIVM aangehouden.

De mooiste lente sinds jaren, en wij zitten binnen… tenminste, dat is de bedoeling. Ook ik heb me gistermiddag op de pedalen geplaatst om voor het eerst in weken weer even een frisse neus te halen. Een mooie route gepland via Fietsroute.nl en daar ging ik.

‘Haagse bronnen melden aan Teun, dat het beleid van de regering met betrekking tot de coronamaatregelen nog even wordt verlengd.” Elk zichzelf respecterend nieuwsmedium, krant of website had begin van deze week een dergelijke zin om aan te geven dat de coronamaatregelen worden verlengd. Eigenlijk wist je het al, maar die Haagse bronnen waren nodig om er een soort van legitimiteit aan te geven.

Een van de vragen die ik kreeg toen ik thuis vertelde dat ik vandaag weer binnen zou blijven. Per slot van rekening is dat het meest verstandige wat je kunt doen deze dagen. Ik hoef er namelijk niet uit: de boodschappen zijn al binnen en voor de komende dagen is het menu ook al ‘gedrukt’.

Jawel, die zijn er: positieve dingen aan sociale onthouding! Er is nu veel meer tijd voor dingen in huis. Denk aan het opruimen van je studeerkamer. Of het sorteren van de negatieven toen we nog niet digitaal fotografeerden en we twee dagen moesten wachten tot we het resultaat van de foto’s zagen.

Ik ben er weer ingetrapt… De klok ging vannacht een uur naar voren, zodat we langer kunnen profiteren van het daglicht. Meestal denk ik er wel aan dat ik mijn wekker moet aanpassen, maar tegenwoordig zet ik geen wekker meer. Heb alleen vergeten mijn interne klok te vertellen dat ik een uurtje korter mocht slapen. Wel vroeg wakker, maar nog niet uitgeslapen….

De berichten die bij mij thuis binnenkomen, zijn verwarrend. Iedereen wordt geacht zoveel mogelijk binnen te blijven. Je kent het credo intussen wel: 1,5 meter afstand, hoesten in de elleboog, papieren zakdoekjes gebruiken en vaak je handen wassen met water en zeep. En toch: wat moet ik met een mededeling dat er een nieuwe winkel geopend wordt op de Markt op 1 april?

Er daalt een kalmte over me neer. Zoals ik al eerder heb geschreven is mijn agenda leeg geveegd. Ik hoef eigenlijk ook niet meer mijn bed uit ’s-ochtends, want veel heb ik niet te doen. Het is in de ochtend ook nog te koud om in de tuin te werken. Boodschappen halen, dat lukt nog wel, maar dan? Niks hoeft meer, dus ook geen stress en spanning. Goed voor de bloeddruk!

Elke ochtend – zo rond de tijd dat de meeste mensen nog op één oor liggen – zit ik achter mijn toetsenbord en komt de vraag naar boven: ‘waar zal ik het vandaag eens over hebben?’ En meestal komt het dan wel vanzelf. Ik ben normaal gesproken iemand die graag en veel praat, maar nu dat in tijden van sociale onthouding minder gemakkelijk gaat, is het schrijven van een blog ook wel een mooie uitlaatklep.

Zo, die zag ik toch even niet aankomen. Zeven weken gaat het nog minimaal duren. Mark Rutte noemt het een ‘intelligente lockdown’ maar feitelijk zitten we nog gewoon 7 weken binnen, met af en toe een uitstapje naar de lokale winkel, een fietstochtje of een wandeling. Niet meer dan drie mensen bij je thuis ontvangen maar dan ook met 1,5 meter ertussen. Het blijft een uitdaging, maar met goede wil gaat dat ook weer lukken!

“Hoe houd ik voldoende afstand tot mijn voorganger?” Die vraag aan mijn rijinstructeur begin jaren 70 werd heel eenvoudig beantwoord: “Je moet vanaf jouw positie achter het stuur de bumper van de voorganger kunnen zien”. Zo wist ik dat er voldoende ruimte was tussen mij en de auto voor mij bij het stoplicht. Rijdend is die afstand natuurlijk heel anders. De Duitsers hebben daar een eenvoudig rekensommetje voor: de helft van je snelheid in kilometers. Dus rij je 100, dan is 50 meter minimaal nodig.

Ik heb de vraag van de redactie van TVSchijndel vorige week om blogs te schrijven graag positief beantwoord. Natuurlijk is het vooral belangrijk om goed geïnformeerd te blijven over de voortgang van de coronacrisis en wat het doet in ons dorp. Maar daar mocht toch ook wel een wat positiever geluid tegenover staan. En die laat ik graag horen. Hopelijk zien jullie dat ook als meerwaarde in een tijd waarin we eigenlijk een beetje opgesloten zitten in ons huis, wachtend tot we het signaal “het is weer veilig” krijgen.

Ik heb geen Latijn gehad in mijn middelbareschooltijd, maar ik lees in het Latijns-Nederlands woordenboek wat het begrip Homo stupidus betekent. Dat varieert van dom via onverstandig tot stom. Het begrip wordt nu vooral online gebruikt om het gedrag van Nederlanders aan te geven die begrippen als sociale onthouding en minstens anderhalve meter afstand houden hun eigen interpretatie geven.

Het is nog geen drie weken geleden dat het advies door het RIVM werd gegeven aan de inwoners van Noord-Brabant om bij verkoudheid, hoesten of koorts hun sociale contacten te beperken. En: geen handen schudden, papieren zakdoekjes gebruiken, niezen in de elleboog en regelmatig je handen wassen met water en zeep. Zo ging het Nederlandse corona balletje aan het rollen. Het is nu een week geleden dat de scholen en kinderdagverblijven werden gesloten en dat de restaurants en cafés per direct op slot moesten.  Ja, pas een week geleden. Het lijkt wel een eeuwigheid. Intussen is er veel, heel veel veranderd.

Het is bijna niet voor te stellen hoeveel Whatsappjes er vandaag de dag door de lucht vliegen. Voor sommigen is het – naast Facebook en Instagram – het enige communicatiemiddel met de buitenwereld. Want ouderwets bellen of een brief schrijven: dat doen we niet meer, toch?

Het lijkt erop alsof we steeds sneller willen communiceren met elkaar. Een voorbeeld: het NL alert van vanochtend was binnen een minuut gedeeld door velen online. En in Whatsapp groepen: Heb je hem ook gehad? Uiteraard prima dat er een NL alert hierover wordt uitgegeven, want velen zijn nog niet doordrongen van de noodzaak om anderhalve meter afstand te houden.

Oei, het kriebelt in de keel. Da’s vervelend, maar ik ben een notoire snotteraar in de wintermaanden. Ben ik nu ook besmet door het Coronavirus? Dat is niet onmogelijk, en ik moet me daar vooral zo naar gedragen. Dat betekent: afstand houden, vaak handen wassen, in de elleboog hoesten en vooral ook mijn temperatuur in de gaten houden. En dan blijkt dat mijn koortsthermometer het na jaren wachten op het van dienst mogen zijn, heeft besloten dat hij een nieuwe knoopbatterij nodig heeft. En die moet je dan natuurlijk wel in huis hebben. Ik voel me in ieder geval niet koortsig, dus ik ga er straks maar een paar halen.

Gelukkig heb ik de boodschappen voor de komende dagen al in huis, dus dat is geen probleem.

Het lijkt wel of de kippen in staking zijn, als je de lege schappen mag geloven in. de supermarkt. Er staan alleen nog wat geverfde eieren in het schap. Ik vind het maar niks, en vroeg dus om uitleg. En die heb ik gekregen van een supermarktmedewerker.

We hebben nu allemaal voldoende tijd om ons thuis druk te maken over wat er allemaal buiten onze voordeur gebeurt. De huidige communicatiemiddelen zorgen ervoor dat we op de hoogte kunnen blijven van iedereen die zijn gedachten post op Facebook, Twitter of Instagram. En uiteraard wordt er dan ook weer gereageerd… Neem bijvoorbeeld mijn blog over Boodschappen doen en de suggestie om een uurtje eerder open te gaan? De PLUS heeft dat opgepakt en is sinds vrijdag een uurtje eerder open voor de senioren. Wim Eijkemans zag er de noodzaak van in, en koos voor het meest logische moment van die openstelling voor ouderen: aan het begin van de winkeldag. De eerste dag maakten daar 59 mensen gebruik van.

Oei, het komt nu weer een stukje dichterbij. Bij ons in de wijk is – zo hoor ik het – iemand die mogelijk ook besmet is met het Coronavirus. Is het die man die ik gisterochtend al hoestend over straat heb zien lopen? Is het de oude vrouw die twee straten verder op de hoek woont?  Ik weet het niet, en de vraag is eigenlijk ook: wil ik het wel weten.

Dat er nu niemand op mijn verjaardag komt, daar kan ik me als volwassene nog wel wat bij voorstellen. Ik snap dat, begrijp het begrip ‘sociale onthouding’ maar al te goed. Die schade wordt wel weer ingehaald, en ik heb trouwens al tientallen van die verjaardagen gevierd, dus een keertje overslaan: het zij zo!

Het wordt een stuk moeilijker als je nog jong bent, net met pijn en moeite hebt begrepen dat je in je elleboog moet niezen, je handen meer moet wassen en dat je niet naar school mag. Hoe ga je dat als ouders oplossen?

Of: je bent oud, woont in een verpleeghuis en mag nu dus ook helemaal geen bezoek ontvangen.

De PLUS gaat de winkel op werkdagen om 0700 uur openen voor ouderen. Wat al in andere landen (Zoals België) is ingevoerd en kennelijk ook bij de Lidl-winkels in den lande, gaat nu ook in Schijndel gebeuren. Ik ben blij dat de PLUS deze actie heeft genomen. Het zou natuurlijk heel ijdel zijn om te zeggen dat het komt door mijn blog van gisteren, maar de feiten zijn anders. Ik denk dat er veel mensen zijn in de levensmiddelenbranche (en dus zeker ook in Schijndel) die mee willen denken om het voor iedereen zo eenvoudig mogelijk te maken. Ik lees online dat er wordt gesproken over Bejaardenuurtjes, maar dat vind ik dan weer zo’n stigmatiserend woord. Kwetsbare ouderen past een stuk beter.

Het is toch wat: restaurants en cafés dicht. De huisartsenpraktijk maakt geen afspraken meer, maar de huisarts belt je wel terug als je vragen hebt. Een eventueel huisbezoek lukt wel, maar liever een telefonisch consult. Maar er zijn gelukkig ook dingen die wel door gaan. Zoals een afspraak bij de logopedist, want die kan door middel van Skype of Facetimen je wel helpen als het nodig is.

En als je dan toch een ferme aanhanger van ‘sociale onthouding’ bent: maak dan eens een werklijstje. Wat moet er in huis nog gebeuren? En wat is mijn wensenlijstje? Wil ik bijvoorbeeld nog een vreemde taal leren, een boek schrijven, tekenen of schilderen?

Het blijft een uitdaging deze dagen, boodschappen doen. Kassières die met handschoenen aan werken, de handscanners die – voordat ze terug in het rek gaan – grondig worden gereinigd. En pinnen met de kaart of de telefoon. “Wat eten we vandaag?” wordt er bij mij thuis niet meer gevraagd want het vergt een hele planning. Ik ben gewend om elke dag even naar de supermarkt te gaan, maar nu is dat elke drie tot vier dagen.

Heel vervelend, dat mooie weer van vandaag. Als het nou had geplenst, dan hoefde ik mezelf niet de vraag te stellen of ik wel naar buiten kan. Dan was ik lekker binnen gebleven, de verwarming wat aan, en een kop warme thee. Maar nu lijkt het wel lente buiten, en de vogeltjes nodigen me al fluitend uit: kom achter je voordeur vandaan!

Maar: wat is wijs in deze tijd waarin het COVID-19 virus rondwaart en we bijna alle openbare plekken hebben gesloten? Een wandeling maken kan natuurlijk wel, maar dan moeten we wel minimaal anderhalve meter afstand houden van elkaar. Ons buitengebied leent zich daar prima voor! Of je stapt op de fiets en je vermaakt je op die manier.